Kelly Shen
Voor velen onder ons is discriminatie een welbekende term: je wordt ongelijk behandeld omwille van je ras, afkomst, geaardheid of religie. Zoals sommigen onder jullie al weten, heeft de recente Covid-19 uitbraak in België verschillende negatieve reacties op de Aziatische gemeenschap veroorzaakt. Zo zijn er al verschillende getuigenissen van scholieren die uitgesloten of bespot worden omwille van hun Aziatische afkomst. Komt dit echter aan als een verrassing? Neen, aangezien er in België al jarenlang ondergedoken racisme schuilt. Hieronder worden persoonlijke ervaringen neergeschreven, die misschien ook jou bekend voorkomen.
Het buitenbeentje
Wanneer mensen terugkijken op hun herinneringen in de lagere school, denken ze aan mooie, onschuldige tijden. Voor mij was dit echter niet het geval. Als een van de enige Aziaten in mijn vorige school werd mijn etniciteit al snel als een reden aangehaald om mij te bespotten. Zo werden uitspraken zoals “hondeneter”, “spleetoog” en “geel” vaak gehoorde termen. In het begin waren dit pijnlijke ervaringen en zat ik vaak op het toilet te wenen omdat de opmerkingen enorm kwetsend waren. Op een dag had ik er echter genoeg van en besloot om eindelijk in actie te vliegen: Ik liep als een bezetene de groep jongens die mij jarenlang had gepest achterna en gaf één onder hen een bloedende lip. Ook al is geweld nooit de oplossing, toch ben ik tot op het heden nog steeds trots op deze prestatie. Hebben ze hierbij hun lesje geleerd? Hoogstwaarschijnlijk niet, maar dit was het keerpunt dat ik eindelijk voor mezelf opkwam.
In de middelbare school werden de opmerkingen niet veel beter, maar besloot ik om deze te negeren. Op straat werd ik wel eens nageroepen als “Chinees”, alsof het een of andere belediging moest zijn. Een ander geval ging dan weer over 3 kleuters die aan het spelen waren en het volgende riepen: ‘Eikes, er komt een Chinees aan. Kom, laten we weggaan.’ en even later ‘Laten we terugkeren, de Chinees is weg.’ Hierbij stel ik mij de vraag: hoe komt het dat zo’n jonge kinderen al zulke uitspraken hebben? Opvoeding en omgeving zijn een heel belangrijk gegeven en jammer genoeg leren ouders hun kinderen door kleine uitspraken gauw al foute dingen aan.
Van micro-agressie naar agressie
Echter zien we met het Covid-19 dat micro-agressies transformeren naar agressies. Een jongeman uit Londen werd ernstig toegetakeld, met als gevolg een hospitalisatie, twee blauwe ogen en een aantal kneuzingen. Anderen worden dan weer uitgescholden en beschuldigd dat zij de oorzaak van het virus zijn. Dit betekent echter niet dat micro-agressies uitgesloten worden. Kijk maar naar het recente incident in Waregem, waarbij een groep leerlingen besloot om zich te verkleden als zogezegde ‘Chinezen’ en daarbij al lachend een bordje met 'Corona Time' vasthouden. Een grapje noemen ze dat. Ik noem het gewoon pure discriminatie...
Wat velen echter niet inzien, is dat deze opmerkingen beledigend zijn en zelfs kunnen kwetsen. Vaak wordt het argument dat we te politiek correct zijn aangehaald, dat we tegenwoordig met niets meer mogen lachen. Als je hiermee het leed van mensen kunt besparen, is het dan niet de moeite waard? In deze donkere tijden moeten we elkaar juist steunen, in plaats van agressief te reageren op mensen die hier niets aan kunnen doen, laat staan dat ze hiervan de oorsprong zijn.
Verdraagzaamheid
Tot slot vormt het laatste een belangrijk gegeven: verdraagzaamheid naar elkaar toe. Elke persoon is anders en dat is helemaal oké. Uiteindelijk is hetgeen wat iedereen uniek maakt net het mooie aan elke samenleving. Wat echter niet acceptabel is, is dat mensen gediscrimineerd worden op basis van dat anderszijn. Laten we allen op deze Internationale dag tegen racisme en discriminatie een inspanning leveren. Zeg NEEN tegen discriminatie. Kom op voor je medemens indien zij hiervan het slachtoffer worden, want wie weet breng JIJ de glimlach op hun gezicht terug.
Comments